Als ik iets de afgelopen jaren heb geleerd, dan is het wel dat het leven veel leuker en makkelijker wordt als je volledig ongegeneerd jezelf bent.
Ik heb door een nare jeugd nooit echt mijzelf leren kennen. Ik was vooral bezig mezelf te bewijzen, verdedigen en zo acceptabel mogelijk gedrag te laten zien, zodat iedereen tevreden was met hoe ik mijn leven leefde. Dit stopte niet opeens het moment dat ik volwassen werd en daar werd ik als mens niet alleen onzeker van, maar ik voelde me ook heel klein en had te weinig vertrouwen in wie ik was. Ik voelde mij opgesloten en liet andere mensen te veel mijn leven bepalen tot ik uiteindelijk vooral boosheid voelde.
Ik kan de schuld hiervan niet volledig bij andere leggen. Ik liet toe dat andere mensen mij zo konden kneden naar wat zij dachten dat goed voor mij was. Ik liet de dagelijkse kritiek toe.
Omdat ik zelf niet wist wie ik was en wat ik wou met mijn leven en daarom niet sterk in mijn schoenen stond, konden andere mensen mij vertellen hoe ik het beste mijn leven kon leiden. Het is moeilijk om keuzes te verdedigen als je er zelf ook niet volledig achter staat.
Ik werd er een paar jaar geleden zo ziek van, dat ik mensen begon te mijden. Het leven was namelijk een stuk beter zonder al die meningen van andere mensen. Dit kon zo niet langer.
De eerste verandering die ik maakte was dat ik achter de keuzes ben gaan staan die toch wel grote invloed hebben op mijn leven. Zoals wat ik in het dagelijks leven allemaal doe. Ik deed namelijk niets verkeerd en mag zelfs trots zijn op hoe goed ik mijn leven voor elkaar had/heb.
Het tweede wat ik deed was mensen duidelijk maken dat dit MIJN leven is, ik bepaal wat ik er mee doe en als ze door blijven gaan met kritiek geven, dat het contact tussen ons minder zal worden. Ook duidelijk gemaakt dat ik niet meer in discussie ga, mijzelf niet verdedig en dat ze vertrouwen moeten hebben in mij. Want in feite als iemand jouw leven probeert te bepalen zeggen ze in andere woorden dat ze je niet vertrouwen dat jij het beste met jezelf voor hebt.
Ik moet zeggen dat dit goed werd ontvangen. De mensen die van jou houden zijn zich er vaak niet van bewust dat ze aan het bemoeien zijn. Ze willen het beste voor je, thats all. En wat ik al zei het is een wisselwerking. Als ik als een bang hert op de weg sta dan gaan mensen ook eerder proberen in te grijpen. Is dit constant dan wordt niet alleen mijn gedrag maar ook hun gedrag een soort patroon wat zich telkens blijft herhalen. Als ik verander, veranderen zij met mij. Het is een kwestie van volhouden en duidelijk zijn.
Het derde wat ik moest veranderen of eigenlijk creëren was het vertrouwen in mijzelf. Ik doe niet voor spek en bonen mee in dit leven. Wat ik vind en denk is wel degelijk van belang en heeft waarde. Ik weet het vaak zelfs beter dan de meeste mensen, maar als het over mijn eigen leven ging, dat ging andermans mening voor de mijne. Dit sloeg natuurlijk nergens op.
Ik ben meer dingen alleen gaan doen. Minder vaak andermans mening gevraagd en heb daardoor mijzelf leren kennen. Hierdoor sta ik weer veel sterker in mijn schoenen, weten andere nu ook wie ik ben, waar mijn grenzen liggen en hoe ik mijn leven leid.
Wil ik hulp? Dan vraag ik daar om. Zo simpel it het. En het leuke is dat door dit alles mijn band met een boel mensen is verbeterd. Door te stoppen met proberen te voldoen aan andermans verwachtingen, heb ik meer respect gekregen.
Ik doe nu wat ik wil, waar ik dat wil, hoe ik dat wil en met wie ik dat wil en ik sta daar 100% achter.
Er is niemand op deze aardbol die jou beter kent dan jijzelf.
Daarom roep ik op ongegeneerd jezelf te zijn. De meningen van andere mensen los te laten, doen wat goed voelt voor jou en stoppen met aardig gevonden worden. Vindt de kracht in wie jij bent.
x
TxG