2020 is een bijzonder jaar. Uniek zelfs en zal de geschiedenisboeken ingaan. Jaren van nu als we oud zijn dan zullen kinderen aan ons vragen “U heeft dat mee gemaakt he? Hoe was dat?”. Alsof het de oorlog was.
Nederland gaat in een soort Semi lockdown. Ik vind het eerlijk gezegd wel meevallen. Mensen mogen nog steeds in mindere getallen samenkomen, de amateursport stopt enigszins en de horeca gaat volledig dicht. En ja iets van na 20:00 kan je nergens meer alcohol kopen of mag je in het openbaar nuttigen. Ze proberen dus vooral de gezelligheid te minderen.
Oh en we krijgen een mondkapjes plicht… volgend jaar ofzo want het is haast onmogelijk dat hier in de wet te regelen. LOL.
Vervolgens komen in de kerken, demonstraties, onderwijs en meer van dat soort dingen mensen nog in grote getallen samen.
En mag ik hier even vermelden dat er een hoop tokkie Nederlanders zijn waar ik mij kapot voor schaam?
En dan denk je nu misschien “ligt je oma niet op sterven? is dat niet belangrijker?” Ja en nee. Het is de moeder van mijn moeder en mijn moeders kant van de familie heb ik weinig contact mee. Geen leuke aardige mensen. Al was ik 1 van de weinige die 2x per jaar bij die oma op bezoek kwam.
Ze heeft in ieder geval een herseninfarct gehad en is voor de helft verlamd. Maar toen ik er vanochtend vroeg was leek het eerder dat ze gewoon stervende is. Niet meer wakker kunnen bijven, alleen brom geluiden kunnen maken en flink extra morfine erbij. Dus meteen wou mijn tante ook komen en moest ik weg. Ik vond dat eerlijk gezegd niet erg. Ben er nog geen 5min geweest en heb even hallo en dag kunnen zeggen tegen mijn oma, als ze al door had dat ik er was. Die mondkapjes maken het er niet makkelijker op. Maar ik heb mijn best gedaan en was blij dat ik weer weg kon. Kreeg nu net te horen dat ze ook niet meer kan slikken waardoor ze niet kan eten, drinken of haar medicijnen binnen kan krijgen. Ze hebben nu besloten niets meer te doen dus binnen 3 dagen in ze er niet meer. Wel heftig als je bedenkt dat ze gister nog vrolijk en opgewekt was.
Met alle nieuwe maatregelen ook gekozen donderdag niet naar de uitvaart te gaan van de moeder van mijn beste vriendin. Het is niet noodzakelijk, niet mijn familie en hoe minder mensen samen hoe beter. Ik behoor tot een risico groep door mijn overgewicht (gelukkig geen hoge bloeddruk), en ik weet dat ik een weerstand van niets heb. Dan ben ik liever een steun aan de telefoon of 1 op 1 buiten. Samen een wandeling maken zodat die vriendin haar verhaal kwijt kan.
Ik merk dat ik wat apathische gedachten heb.. Misschien omdat het allemaal te veel is en dan is het makkelijker emotioneel wat afstand te nemen en nuchter te blijven dan alles in het moment te voelen en te realiseren.
2020 is een bijzonder jaar..
x
TxG
thoughtsxglitter.wordpress.com 